Merhabalar, nasılsınız?

Sizin için güzel bir gün diliyorum.  kalpkalp.

Bir süre önce daha fazla dayanamayıp İnstagram hesabımda bebek beklediğimizi paylaşmıştım. Gönderdiğiniz mesaj ve yorumlarla o kadar mutlu oldum ki. Gerçekten bir aile olduğumuzu hissettim. Bunun için hepinize çok teşekkür ederim.

minik birisi

Bu yazımı yazıyorum çünkü gebeliğin ilk üç ayını çok zor geçirdim. Çevremdekilerin elinden bir şey gelmediği için çoğu zaman kendimi yalnız hissettim. Benim durumumda olan varsa onlara destek olmak, kendilerini yalnız hissetmelerini engellemek için bu yayını yazıyorum.


30.07.2016 yılında bir sürü aksiliğe rağmen evlenmeyi başardık. Bunu eski takipçilerim bilir. Düğüne bir ay kala düğün salonu tarafından dolandırılıp salonsuz kalmamızdan tutun da darbe olmasına kadar ne kadar çok olumsuzluk varsa hepsi bizi buldu. Sorunların hepsinin çevresel kaynaklı olması sebebiyle zar zor evlenebildik :D şimdi gülüyorum da o zamanlar az stres yaşamadım. Neyse bu kısmı atlıyorum.



Gezelim tozalım derken bir bakmışız evlilikte üç yıla yaklaşmışız. Sonra bebek müjdesiyle kendimize geldik. Mutluluk gözyaşları, ay noldu hamile miyim derken düşük riskimin olduğu ortaya çıktı. Bu yaşıma kadar küçük ilaçları bile zar zor yutan ben, ilaç saatini bazen de ilaç içmeyi unutan ben düşük riski için verilen iğne ve ilaçları gününde, saatinde kullanmaya başladım. Tabi bir yandan da kendimi düşük olması durumuna karşı hazırlamaya çalıştım. Forum sitelerine girdim, benim durumumu yaşayan bir sürü insan olduğunu gördüm. Hamileliğin ilk zamanlarındaki düşüklerin geneli bebeğin sağlık ya da engel durumundan kaynaklı olabileceğini okuyup kendimi hazırladım. Dua etmeyi asla unutmadım. Düşük riski geçti geçmedi derken bulantılar başladı. Hem de nasıl bulantılar. Ne bir şey yiyebiliyorum, ne içebiliyorum. Çok açım. Yemek yemek istiyorum ancak yiyemiyorum. Yiyebildiysem şayet istifra ediyorum. Çorbanın başında oturup ağladığımı biliyorum. İnternetten, çevremden, doktorumdan ne öğrendiysem uygulamaya çalışıyorum ancak bir işe yaramıyor. En çok da şu durum canımı yaktı. En sevdiğim yemek karnıyarıktır. Ben karnıyarık yiyemedim. Gebelik süreci cidden çok garip bir dönem. Hayretle izliyorum. Bunun gibi olumsuzlukları anlatıp can sıkmak istemiyorum. Çünkü her insanın yapısı, gebeliği farklı olabilir. Bir annenin ikinci çocuğundaki gebelik süreci bile farklıyken bu konuda konuşmak yanlış olur. Ben sadece düşük tehdidi olan, bu süreci yoğun bulantılı gebelik geçiren kişilerin yalnız olmadığını, bu sürecin sadece size özel olmadığını hatırlatmak istedim. Çünkü ben hamileliğimde "Neden Ben?" diye çok sorguladım.  Bu zamanlarımız geçecek ve güzel günler gelecek. Zaten dayanak noktamız da bu oluyor.

Aaa bir de gebe kalmak için uyguladığım bir kür vardı. Küre başladığımın ikinci ayında hamile kalmıştım. İsteyenler için onu da paylaşırım. Bebek sahibi olma konusunda herhangi bir sağlık problemim yoktu. Ben sadece süreci hızlandırmak istedim. :) Tabiki Allah nasip etti ve kür sadece vesile oldu. Orası ayrı bir konu. Allah isteyen herkese hayırlı zamanda nasip etsin diyor sizleri çokça öpüyorum.